Το Αιγάλεω, υπό καθεστώς δεξιάς κυβέρνησης και δεξιάς δημοτικής αρχής, βρίσκεται ένα βήμα μετά τα σοσιαλδημοκρατικά προσχήματα, χωμένο όσο πιο βαθιά γίνεται μέσα σε έναν θεσμικό συντηρητισμό. Δεν πρόκειται βέβαια για κάποια δομική ασυνέχεια. Η κατάσταση ήταν ήδη θλιβερή καθώς η υποβάθμιση του παραδοσιακά φτωχού αυτού προαστίου, με τη βούλα των “μνημονίων”, πήρε χαρακτήρα λεηλασίας ανθρώπων και τόπου. Η συριζαιϊκη δημαρχία (υπό συραζαιϊκη κυβέρνηση), επί 5 συναπτά έτη, δεν άφησε ούτε ίχνος αρώματος στοιχειώδους αριστερής διαχείρισης, όχι γιατί δεν μπόρεσε να παρέμβει σε επίπεδο κεντρικών επιλογών γύρω από το ζήτημα της τοπικής αυτοδιοίκησης (η περίπτωση εξάλλου Πελετίδη στη Πάτρα έδειξε κάποια -ενδεικτικά έστω- όρια εκτροπής αντίστοιχων επιλογών), αλλά γιατί δεν θέλησε να παρεκλίνει ούτε στο ελάχιστο από τον πεπατημένο καπιταλιστικό κώδικα διαχείρισης. Έτσι, με την δεξιά δημοτική αρχή δεν θα υπάρξει καμία απολύτως άμεση ή έμμεση ποιοτική μεταλλαγή στην τοπική διαχείριση. Δεν είναι ζητ...