Κομμούνα στο Αιγάλεω

...η πρώτη σημασία της λέξης "πατρίδα" σε μία σειρά γλώσσες (Heimat, Homeland, Patrie, Patria) αφορά την αρχική καταγωγή, την περιοχή στην οποία είναι γεννημένος ο ομιλητής. Ο πατριωτισμός έτσι υποδηλώνει μια βασική πίστη κάποιου στην πατρική γη του, στο σπίτι του, μία θεμελιώδη ανθρώπινη προτίμηση για το καλά γνωστό και οικείο. Έτσι ορισμένος ο πατριωτισμός φαίνεται να ταιριάζει σε παραδοσιακά κοινωνικά μορφώματα, σε "πρόσωπο με πρόσωπο" κοινωνίες, σε "κοινότητες". Ο πατριωτισμός έχει σαν αφετηρία του την πίστη σε "φυσικά" κοινά χαρακτηριστικά, σε "αρχικούς συνδέσμους, σε κοινωνικές ομάδες που κυριαρχεί το οικείο". Η επέκταση της σημασίας της "πατρίδας" από τον πατρογονικό τρόπο καταγωγής σε ένα ευρύτερο τμήμα περιοχής ή ακόμα σε μία ολόκληρη χώρα, φαίνεται επίσης αυτονόητο. Η δεύτερη σημασία της "πατρίδας" αφορά την εδαφική περιοχή όπου το "έθνος" θεωρείται ότι ασκεί κυριαρχία ή επιδιώκει να ασκήσει κυρι

Δεκέμβρης 2007 Το ΙΚΕΑ χτίζει τα θεμέλιά του και δίπλα ακριβώς, εκεί που χτίστηκε το Ρίβερ Ουέστ, φαίνονται τα ερείπια ενός αρχαίου οικισμού που ξεθεμελιώθηκε για να θεμελιωθεί εκ νέου η ανθρώπινη ματαιοδοξία.   Δεκέμβρης 2018 Το "θαύμα" δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμη καθώς το κτίριο που φαίνεται αριστερά κάτω έχει ήδη ισοπεδωθεί για να επεκταθεί το εγχείρημα του Ρίβερ Ουέστ.

Στις 29 Νοέμβρη γύρω στις 12 το μεσημέρι, ώρα που στο κέντρο εξελισσόταν αντιφασιστικό συλλαλητήριο από μαθητές του λεκανοπεδίου, μια ομάδα από 20 περίπου 16χρονους εμφανίστηκε στην πλατεία Εσταυρωμένου. Φώναξαν μερικά συνθήματα για την "μακεδονία", ένας μεγαλύτερος σε ηλικία τους τράβηξε μερικές φωτογραφίες και πολύ βιαστικά διαλύθηκαν σε παρέες στα τριγύρω στενά κοιτώντας φοβισμένα. Όλα έγιναν πολύ γρήγορα, όχι όμως τόσο γρήγορα ώστε να μην καταγραφούν οι κινήσεις τους... 

...την σύγχυση μα πάνω απ' όλα τον μικροαστικό τους να πετάξουν.

O Κώστας Σάμιος έχει στήσει μια δημοτική παράταξη με τον όνομα "η άλλη πρόταση για το Αιγάλεω". Οργάνωσε μια μάζωξη της παράταξης στο "Γ. Ρίτσος" στα μέσα του Νοέμβρη. Εκεί δήλωσε: "Αιγαλιώτη – Αιγαλιώτισσα Δεν σου αξίζει να είσαι ακόλουθος των κομματικών υπαλλήλων που αποδέχθηκαν και θα αποδεχθούν την ίδια την κατάργηση του Δήμου μας στο μέλλον. Έχοντας σίγουρο το κομματικό βόλεμά τους, δεν τους ενδιαφέρεις εσύ και τα προβλήματά σου. Γι’ αυτό απελευθερώσου από τις κομματικές αλυσίδες και τους χαλκάδες. Δεν θα ξαναψηφίσεις τον κ. Μπίρμπα και τους πρόθυμους της αντιπολίτευσης να σε σύρουν στη συνολική αποσύνθεση. Με την ψήφο σου θα απελευθερωθείς και θα ελευθερώσεις το Αιγάλεω." Τίποτα πρωτότυπο για όσους συνωστίζονται στην ουρά για την "εξέδρα των επισήμων". Εκείνο που έχει ενδιαφέρον είναι η πληροφορία ότι ο Κώστας Σάμιος συμμετείχε σε ομάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1980 στο Αιγάλεω με το όνομα "τα εγγόνια του Ντουρούτι"

Οι χυδαίοι, οι εξεφτελισμένοι, οι κουτοπόνηροι βρήκαν θεσμικό παραθυράκι για να τιμωρήσουν την κοινωνική απάντηση για την ελεύθερη και ανοιχτή μετακίνηση στην πόλη. Την μοριακή κοινωνική στάση απέναντι στην λεηλασία της καθημερινής ζωής, στις ρεμούλες των επιτήδειων, στο άγριο φαγοπότι των εργολάβων πάνω στις πλάτες των από τα κάτω… Και οι από τα κάτω βρήκαν και πάλι τον τρόπο να αφήνουν τα εισιτήρια για τους επόμενους, όχι εκεί που την έχουν στήσει οι σεκιουριτάδες της κακομοιριάς δίπλα στα μηχανήματα που ήταν το προηγούμενο σημείο του κοινωνικού κώδικα μοριακής ανυπακοής, αλλά σε άλλα σημεία, παντού στο μετρό διάχυτα σαν την προλεταρική ευφυία. Ένα διαρκές παιχνίδι απειθαρχίας…προπομπός αυτών που θα ακολουθήσουν στους άγριους καιρούς που έρχονται. Και ο προχτεσινός ουρανός πάνω από τις γειτονιές μας με τον ήλιο να δύει θυμίζοντας για μια ακόμη φορά την ομορφιά με την οποία πρέπει να ευθυγραμμίσουμε τις μοίρες μας

Τί θα μπορούσε να προσφέρει ένα ακόμη κείμενο για την «κρίση» μέσα στον πληροφοριακό ορυμαγδό που βομβαρδίζει την κοινωνική συνείδηση τους τελευταίους μήνες; Καταρχήν, όλοι και όλες έχουμε συνειδητοποιήσει ότι είμαστε στην αρχή του ξεσπάσματος μιας μεγάλης θεσμικής επίθεσης ενάντια σε ό,τι έως σήμερα είχαμε ως δεδομένο για την άρθρωση της καθημερινής ζωής: την «δουλειά», τον «μισθό», τον «ελεύθερο χρόνο», την «παιδεία», την «ασφάλιση», την «πολιτική σκηνή», τα «όρια του κράτους» στην «ιδιωτική» ζωή, τα «χρέη» και τις «οφειλές», τις «υποχρεώσεις» και τα «δικαιώματα», τα όρια της εξαθλίωσης και του κοινωνικού αποκλεισμού. Τούτες τις μέρες που γράφονται αυτές οι γραμμές δεν έχει ακόμη βιωθεί η υλικότητα αυτής της επίθεσης και κανείς δεν μπορεί να μιλήσει με σιγουριά για την κοινωνική της πρόσληψη. Η συντριπτική πλειονότητα στην επικράτεια παρακολουθεί με ελάχιστη ψυχραιμία την αδιάκοπη ανακοίνωση δυσμενών μέτρων που δεν αγγίζουν ούτε στο ελάχιστο αυτούς που θα αναγνωρίζονταν ως υπεύθυ

Robert Weir Schultz και Sidney Barnsley, 1889, άποψη Αθηνών και Ελαιώνα από το αέτωμα του Παρθενώνα. Σε δεύτερο πλάνο το Πυριτιδοποιείο (Μπαρουτάδικο στο σημερινό Αιγάλεω) και το νεοανεγερθέν Δρομοκαΐτειο στο Χαϊδάρι. Ο αστικός χώρος δεν υπήρχε ούτε καν ως υποψία...