Κομμούνα στο Αιγάλεω

Με επαρκή φωτισμό τις βραδινές ώρες και περαιτέρω φύλαξη στο χώρο του Μπαρουτάδικου ενισχύει την ασφάλεια στην περιοχή ο Δήμαρχος Αιγάλεω, μετά την επίθεση που δέχθηκαν δύο μαθητές γυμνασίου. «Ένα μεμονωμένο περιστατικό οπαδικής βίας, όπως πολλά που δυστυχώς συμβαίνουν ακόμα, δεν είναι σωστό να μας ωθεί σε βιαστικά συμπεράσματα», τονίζει ο νέος δήμαρχος Αιγάλεω, Γιάννης Γκίκας. *  Εδώ υπάρχει συστηματική δουλειά και σαφής προοπτική , ούτε βιαστικά συμπεράσματα, ούτε βιαστικές κινήσεις...

με "ύφος" και "ήθος"...από το 2012...

Xαμός έγινε με το περιστατικό του ξυλοδαρμού δύο 14χρονων από μια ομάδα 20-25 ατόμων στο Μπαρουτάδικο πριν λίγες μέρες. Μετά τις συνήθεις ασκήσεις γενικευμένης φαντασιοκοπίας, πυροδοτημένης κατά κύριο λόγο από τα ΜΜΕ, η πραγματικότητα αποκαθίσταται: "Νέα τροπή παίρνει η υπόθεση ξυλοδαρμού μαθητών, μέσα στο πάρκο του Μπαρουτάδικου, στο Αιγάλεω, το βράδυ της 9ης Οκτωβρίου 2019.Σύμφωνα με το ρεπορτάζ του NewsIt.gr, προανάκριση για το περιστατικό διενεργεί το Τμήμα Αθλητικής Βίας, καθώς πληροφορίες αναφέρουν πως τα κίνητρα της επίθεσης ήταν ομαδικά. Τα πρώτα στοιχεία έδειχναν ότι οι τρεις μαθητές έπεσαν θύματα αδίστακτων κακοποιών, που τους έκλεψαν τα κινητά. Ωστόσο, νεότερες πληροφορίες αλλάζουν τα δεδομένα. Η πρώτη επίθεση έγινε στις 21.30, σε βάρος 16χρονου, ο οποίος βρισκόταν με τρεις φίλες του, μέσα στο πάρκο του Μπαρουτάδικου, στο Αιγάλεω. Ομάδα 15 ατόμων, τον πλησίασε και τον ρώτησε τι ομάδα είναι. Εκείνος απάντησε, φαίνεται όμως πως η απάντηση του δεν ήταν… αρεστή. Οι δράστε

Καιροί θεσμικού κανιβαλισμού και δεν είναι βέβαια τυχαία η αποθάρρυνση στην εκδήλωση τέτοιων συμπεριφορών από "υπάλληλους". Είναι ο ίδιος υπερβάλλων ζήλος με εκείνον του ελεγκτή ΗΣΑΠ που οδήγησε στον θάνατο τον 19χρονο Καρναούτη στο Περιστέρι πριν λίγα χρόνια. Η "νεαρή κοπέλα" παραπέμπει προφανώς σε αντίστοιχη περίπτωση. Το ότι τα περιστατικά αυτά γίνονται σε Αιγάλεω και Περιστέρι παραπέμπουν, προφανώς, σε χαρακτηριστικά ταξικού προσδιορισμού τους. Πρόκειται για περιστατικό που όταν βιώνεται προσθέτει ένα ερωτηματικό στην [ταξική] μοιρολατρία, αθροίζεται στην κοινωνική συνείδηση και κανείς δεν ξέρει πού και πότε θα εκβάλλει ως ανεπιθύμητη "ανεξάρτητη μεταβλητή" στους σχεδιασμούς της εκπειθαρχικής κοινωνιολογίας...

Την Κυριακή που μας πέρασε 29 Σεπτέμβρη έκλεισαν 75 χρόνια από την “σφαγή του Αιγάλεω”. Δεν ήταν σφαγή για την ακρίβεια καθώς οι ναζί δεν έσφαξαν αλλά... έκαψαν ζωντανούς περισσότερους από 100 ανθρώπους ως… αντίποινα για την επίθεση σε 2 γερμανούς στρατιώτες από μαχητές του ΕΛΑΣ. Στον Αη Γιώργη, τα οικοδομικά τετράγωνα μεταξύ Ιεράς οδού, Κηφισού και Προύσσης περικυκλώθηκαν από τα “περιώνυμα” κτήνη (που προηγουμένως είχαν εκτελέσει επί τόπου όσους αμέρνιμνους συνάντησαν στο δρόμο μέχρι να φτάσουν στον τόπο του “θαυμάσιου” κατορθώματός τους) και παραδόθηκαν στη φωτιά. Μεταπολιτευτικά, στήθηκε ένα μνημείο στην μικρή πλατεία πίσω από τον Αη Γιώργη και έκτοτε το ΚΚΕ μαζεύει κάποια μέλη, καταθέτει στεφάνια και κάνει πολιτικά τρισάγια στη μνήμη των νεκρών. Διεκπεραίωση μεν, συνεπής δε (αν και πρόκειται για μια συνέπεια μονοπωλιακού χαρακτήρα με την πολιτική της έννοια). Η κατάληψη Σινιάλο στις 11/9/2011, έναν μόλις χρόνο μετά την απαρχή της, οργάνωσε αντιφασιστική πορεία στο Αιγάλεω με