Κομμούνα στο Αιγάλεω

Έθνος, 28/12/1945 Το εργοστάσιο Μαλτσινιώτη ήταν το Μπαρουτάδικο, τα παιδιά των εργατών του εργοστασίου ήταν αυτά που είχαν βιώσει τα Δεκεμβριανά του προηγούμενου χρόνου (...καθόλου χαρούμενα) και οι άγγλοι στρατιώται ήταν αυτοί που στα Δεκεμβριανά του προηγούμενου χρόνου είχαν εξαφανίσει κάθε ελπίδα των εργατών του εργοστασίου ενάντια στον εξανδραποδισμό τους...

Σήμερα Σάββατο 29/12 μετά τις 12 το μεσημέρι ως "συνέλευση αγώνα για την υπεράσπιση του Μπαρουτάδικου" μοιράσαμε 1000 κείμενα πόρτα-πόρτα σε όλη την περιοχή γύρω από το Πατινάζ, αφισοκολήσαμε και αναρτήσαμε εκ νέου πανώ στον χώρο του Πατινάζ, σχετικά με την αποτροπή τσιμεντοποίησής του. Παραθέτουμε το κείμενο: ΝΑΙ ΣΤΟΝ ΒΡΕΦΟΝΗΠΙΑΚΟ ΣΤΑΘΜΟ ΟΧΙ ΜΕΣΑ ΣΤΟ ΜΠΑΡΟΥΤΑΔΙΚΟ Όπως έχετε μάθει ήδη, η δημοτική αρχή βάζει και πάλι μπροστά την κατασκευή του 5ου βρεφονηπιακού σταθμού στο Πατινάζ. Ένα έργο που θα είναι εξαιρετικά ωφέλιμο για τα 60 κάθε φορά παιδάκια που θα φιλοξενεί και τις οικογένειές τους, πρέπει -σώνει και ντε- να γίνει σε βάρος ενός χώρου που για πολλά περισσότερα παιδιά και τις οικογένειές τους εδώ και δεκάδες χρόνια αποτελεί -και θα πρέπει για άλλα τόσα χρόνια να αποτελεί- χώρο παιχνιδιού και αναψυχής. Και γράφουμε «σώνει και ντε» γιατί ενώ το έργο στην προηγούμενη πρόταση του δήμου κόστιζε 1,2 εκατ. ευρώ, στην τωρινή πρόταση κοστίζει 2,3 εκατ. ευρώ. Αυτή τη φ

https://vimeo.com/115711129?fbclid=IwAR3YDodudjtNaS68PswCqAovM4KJkZIoLwMJcyEXMZiPRkqavcH6lz90cYs Short Film Documentary about Graffiti Scene in Athens , Greece.

Ο Δημήτρης Καλογερόπουλος κοντά στις γενιές… που έρχονται Φυσικά οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις, οι οποίες όλο και βλέπουμε να  πυκνώνουν ενόψει της προεκλογικής περιόδου και στο προκείμενο με πρωταγωνιστή τον Καλογερόπουλο που από πρώην δήμαρχος πάει για βουλευτής,  δεν είναι  τίποτα περισσότερο από μια βαρετή και κοινότυπη απόπειρα της λαικής δεξιάς να εκταμίευσει ακόμη μια φορά σε ψήφους την διαχρονική στρατηγική της φιλανθρωπίας επιστρατεύοντάς την προεκλογικά. Είναι οι ίδιοι  που γεννούν τις ανισότητες , αυτοί που γεννούν την φτώχεια και στέκονται πάντα αμείλικτοι υπερασπιστές του χάσματος μεταξύ πλουσίων και φτωχών υπερασπίζοντας τα συμφέροντα των πρώτων. Χωρίς αμφιβολία όμως είναι πια το πιο στημένο, κακόγουστο και πολυφορεμένο επικοινωνιακό εργαλείο  που ενεργοποιεί ατσούμπαλα η λαϊκή δεξιά όταν καίγεται (είτε ως επικοινωνιακή αυτοπυρπόληση είτε από διακαή πόθο για τα έδρανα). Μένει να δούμε στο αποτέλεσμα τα κοινωνικά αισθητήρια…

Στο σάιτ του 11ου δημοτικού σχολείου Αιγάλεω, στην περιοχή των νέων εργατικών πολυκατοικιών διαβάζουμε: "Στην έρευνα που έγινε από τα παιδιά της ΣΤ τάξης του σχολείου μας και αφορά σε παιδιά της Γ τάξης και άνω, από 23 ερωτηθέντα παιδιά μόλις τα δύο δεν παίζουν τάπες στο διάλειμμα και μόλις ένα παίζει μόνο μερικές φορές. Από τα υπόλοιπα 21 τα 12 δήλωσαν ότι παίζουν για να κερδίζουν, τα 8 απλώς για διασκέδαση και ένα δεν απάντησε. Στην ερώτηση, αν προλαβαίνουν να φάνε, να δουν τους φίλους τους κ.λ.π., 16 απάντησαν θετικά, οι 2 σπάνια και 2 όχι. Τέλος στην ερώτηση, πόσα χρήματα ξοδεύουν για τις τάπες, 9 απάντησαν κάτω από 1 ευρώ, 4, από 1 έως 5 και 6 πάνω από 5 ευρώ. Η σχετικά νέα αυτή ασχολία των μαθητών θα πρέπει να μας προβληματίσει ως προς την κοινωνικοποίηση, τον εθισμό στον τζόγο αλλά και τη σπατάλη χρημάτων σε κάτι που κοστίζει αρκετά ακριβά (60 λ. οι 3 τάπες)." Πώς παίζεται το παιχνίδι; Η νέα αυτή ασχολία είναι τόσο νέα όσο οι γελοίες ανασφάλειες δασκά

Η φιλαρμονική έπαιζε δίπλα μας μα ακουγόταν σαν από μακριά αφού πιο πολύ ακουγόταν η βουβαμάρα από τα μίζερα διαμερίσματα Η φιλαρμονική έπαιζε δυνατά για να καλύψει το θρόϊσμα της θλίψης που ερχόταν σαν σε ρυάκια από τις γειτονιές και κυλούσε σαν ποτάμι στους πεζόδρομους του κέντρου Η φιλαρμονική πληρωνόταν από τα δημοτικά τέλη προσθέτοντας ένα μικρό μερίδιο στη θλίψη της πόλης που έπνιγε με το θρόϊσμά της τη δωρεάν υποκρισία μέχρι που αυτή κουράστηκε και πνίγηκε στον βήχα Η φιλαρμονική κοιτούσε τις παρτιτούρες μα αυτές άχνιζαν από την ανυπομονησία της σιωπής αυτής της σιωπής των σκυμμένων περαστικών που μπορούσαν να ακούν μόνο τον ήχο των βημάτων τους Η φιλαρμονική πάσχιζε να αποφύγει τα φάλτσα αλλά εισέπραττε τα φάλτσα της εποχής Η φιλαρμονική του δήμου αιγάλεω στους πεζόδρομους της πόλης για τις γιορτές, 18/12/2018

Πειστήριο ταξικών καταβολών της πόλης από το 1966... Δημοσίευμα στη εφημερίδα Ελευθερία 20.9.1966. Χωρίς σχόλια...

Διαβάσαμε ότι: " η ACS δημιουργεί στο Αιγάλεω κέντρο διαλογής μεγέθους ποδοσφαιρικού γηπέδου... Πρόκειται για την κατασκευή νέου κέντρου διαλογής το οποίο θα δημιουργηθεί στο Αιγάλεω σε χώρο που φιλοξενούσε αποθήκες του ΟΤΕ τις οποίες απέκτησε η Quest μετά από σχετικό διαγωνισμό που πραγματοποιήσε ο Οργανισμός το 2015. Πρόκειται για οικόπεδο συνολικής επιφάνειας 27.000 τ.μ. στο οποίο η εταιρεία ταχυμεταφορών θα αναπτύξει ακίνητο συνολικής επιφάνειας 30.000 τ.μ. σε τρία ισομεγέθη επίπεδα ." Το κέντρο αυτό διαλογής θα αντικαταστήσει -με συγκεντρωτικό χαρακτήρα- τα διάσπαρτα στο λεκανοπέδιο κέντρα της εταιρίας. Από τις αποθήκες του ΟΤΕ λοιπόν σε ένα πολυπληθές κέντρο διαλογής φακέλων και εμπορευματοκιβωτίων (με εκατοντάδες εργαζόμενους υπό εργασιακό καθεστώς πολλαπλών προβλημάτων) σε έναν Ελαιώνα που η κεντρική εξουσία και οι ομάδες συμφερόντων έχουν βυθίσει εδώ και δεκαετίες στην παρακμή και απλώς την διαχειρίζονται.  Ελπίζουμε αντίστοιχα η συγκεντροποίηση αυτή να εξυπ

Το 856 αποτελεί την πρώτη λεωφορειακή γραμμή που συνδέει το Αιγάλεω με το ιστορικό κέντρο της μητρόπολης από τα μεταπολεμικά χρόνια έως και σήμερα. Από τότε που το Αιγάλεω λόγω της μεγέθυνσης του από την εγκατάσταση των προσφυγικών πληθυσμών (τρίτη γενιά γηγενής πια)αποφασίστηκε να αυτονομηθεί και να συσταθεί ως Δήμος. Σήμερα αφότου αφήσει τους τελευταίους επιβάτες που έχουν για προορισμό το μετρό και πάρει τους προλετάριους που κατευθύνονται για την Ομόνοια ,συνεχίζει την διαδρομή του μέσω της Ιερά Οδού διασχίζοντας τον Ελαιώνα .Τα πρόσωπα των επιβατών είναι σκυθρωπά ,παγωμένα και κατηφή ίσως και για όσα και το βλέμμα παρακολουθεί διασχίζοντας από άκρη σε άκρη την σχεδόν έρημη περιοχή. Παντού εγκατάλειψη και παρακμή. Αναρωτιέται κανείς γιατί αυτή η περιοχή που βρίσκεται τόσο κοντά στο κέντρο και στα δυτικά προάστια μέχρι πρόσφατα βρισκόταν εκτός σχεδίου δόμησης ,με αποτέλεσμα να μοιάζει περισσότερο με περιοχή που βρίσκεται στην περιφέρεια της πόλης. Στη διαδρομή κοιτάζοντας κυριαρχούν

Μεσημέρι, ψωνίζω βιαστικά στο Βασιλόπουλο (Ιερά και Θηβών). Κοριτσάκι σωριασμένο στο πάτωμα του καταστήματος, το οποίο και καθαρίζει με το πολύ ωραίο και ακριβό πουά μπουφάν του, ωρύεται! Το γιατί; Απαιτεί ένα παιχνίδι για γάτες. Το χειρότερο, μετά από δέκα λεπτά ο πατέρας υποκύπτει παρότι το μπουφάν έχει λερωθεί άσχημα και αδικαιολόγητα και έχει σηκωθεί όλο το μαγαζί στο πόδι! Το παιχνίδι, που λίγο πιο μετά θα ξεχάσει όπως και τόσα άλλα, έγινε δικό της. Φτάνω στο ταμείο, αγόρι γύρω στα οχτώ, ντυμένο πολύ ελαφρά για τον βαρύ χειμώνα, με καλοκαιρινές παντόφλες χωρίς καν κάλτσες (εικάζω προσφυγάκι), με το πιο γλυκό μελαχρινό βλέμμα που είχα καιρό να αντικρύσω κρατά στο χέρι μια σοκολάτα, μοιάζει να κάνει μια κίνηση να την βάλει στην τσέπη, το ξανασκέφτεται, κατευθύνεται προς το ταμείο και περιμένει υπομονετικά την σειρά του, κρατά την σοκολάτα του σφιχτά . Η μελαγχολία και η ευγένεια της μορφής του χαράχτηκε ανεξίτηλα στην μνήμη. Για να μπορεί το ένα παιδί να τα έχει όλα, πρέπει ένα άλ

Ένα από τα ελάχιστα προπύργια του δευτερογενή τομέα στον Αιγάλεω, η πολυχρονεμένη "Αθηναϊκή Ζυθοποιία", έχει και την παράλληλη συνδικαλιστική της ιστορία. Η πρώτη φωτογραφία είναι από ένα παλιό και η δεύτερη από ένα πρόσφατο στιγμιότυπο αυτής της ιστορίας. Η πρώτη είναι από συνδικαλιστικά "προβλήματα" της 6 Οκτώβρη του 1979 (όπου οι "συνεπείς συνδικαλιστές" δεν είναι άλλοι από αυτούς του ΚΚΕ) και η δεύτερη από φετινή απεργιακή περιφρούρηση της 29 Μάρτη (όπου οι... συνεπείς συνδικαλιστές έχουν πάρει στα χέρια τους πλέον τη διοίκηση του σωματείου). Οι συνδικαλιστικοί αγώνες είναι (μετά την μεταπολίτευση και με ελάχιστες εξαιρέσεις) πεδίο όπου προβάλλονται οι πολιτικοί ανταγωνισμοί της κεντρικής πολιτικής σκηνής, αποτελούν είτε εφαλτήριο ανάδειξης σε πολιτικές καριέρες είτε δεξαμενή επάνδρωσης των κομματικών μηχανισμών, εξαντλούν την αυταξία τους στη θεσμική νομιμότητα όπου οι όποιες "εκτροπές" προς την πολιτική παραβατικότητα είναι απ

Απόκομμα από τον Ριζοσπάστη της 30/11/1976. Όχι ότι δεν υπήρχαν αναρχικοί μαθητές στο Β' Γυμνάσιο (η εφημερίδα για ακατανόητο λόγο γράφει "Λύκειο", ενώ τότε δεν υπήρχε Λύκειο αλλά εξατάξιο Γυμνάσιο) την εποχή εκείνη αλλά, αφενός ήταν λιγότεροι από 30 (και φανταστείτε τους υπό τους ήχους των Pink Floyd, των Led Zeppelin και του Frank Zappa), αφετέρου ο Λυκειάρχης είχε... "τας πολιτικάς του καταβολάς του εις την επανάστασιν του Παπαδόπουλου"... σύμφωνα με τις οποίες η αναρχία θεωρούταν λοιδορία που εκφερόμενη από μεριάς εξουσίας επιδιωκόταν να υπονομεύσει όλες τις αντικαθεστωτικές δράσεις στην κοινωνική συνείδηση. Τα πράγματα, ωστόσο, δεν πήγαν καλά ούτε "δια την επανάστασιν" ούτε για τον Λυκειάρχη...

Ελάχιστα είναι τα ίχνη του παλαιού εργοστασίου που σώζονται πια στο σημερινό άλσος Αιγάλεω. Μόνο μνημείο της παλιάς εποχής απομένει το φουγάρο (υψικάμινος) που αποτελεί διατηρητέο κτίσμα, για να θυμίζει στους νεότερους την παρουσία του Πυριτιδοποιείου. Επίσης, -αν δεν κάνω λάθος- σε άλλο σημείο του άλσους, πρέπει να στέκει και κάποιος τσιμεντένιος υδατόπυργος. Επίσης, δίπλα στην καμινάδα -όπως είδαμε και στις φωτογραφίες παραπάνω- υπάρχει ένας μικρός περιφραγμένος χώρος, όπου καταλήγει μια από τις υπόγειες στοές των χώρων που έχουν διασωθεί. Διάσπαρτα μέσα στο άλσος βρίσκονται βέβαια και άλλα ίχνη, κυρίως χαλάσματα που ξέμειναν από τις ισοπεδωτικές εργασίες του 1974. Μία ακόμη πρόσβαση προς υπόγειους χώρους, είχε εντοπιστεί και σε ένα άλλο σημείο του άλσους, αλλά ήταν το άνοιγμα μιας καταπακτής, μπαζωμένο μέχρι την επιφάνεια. Η περιήγησή μας στα ανοικτά (μέχρι τότε) υπόγεια πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 2011, ακολουθώντας μια πρώτη επαφή που είχε γίνει το 2009. Η είσοδος δεν ήταν μέσα

Στην οδό Κολοκοτρώνη 29 στου Σωτηράκη, μια πολύτεκνη οικογένεια διηγείται τη δύσκολη ζωή της σε άρθρο του Έθνους της 11 Δεκέμβρη του 1963... Μέσα σε ένα βαρύ μετεμφυλιακό καθεστώς, λίγες μέρες μετά από εκλογές που επιβεβαίωσαν για άλλη μια φορά την διαλυμένη κεντρική πολιτική σκηνή, στο Αιγάλεω όπου τα χαμόσπιτα αρχίζουν να συνυπάρχουν με τις "νεόδμητες" εργατικές πολυκατοικίες, η δύσκολη ζωή μέσα σε μια τόσο ταξικά προσδιορισμένη συνοικία ήταν ο κανόνας κι όχι η εξαίρεση. Το σπίτι επί της οδού Κολοκοτρώνη 29 σήμερα δεν φαίνεται να έχει αλλάξει και πολύ ως μάρτυρας μιας δύσκολης ζωής. Φέρνει την "ταξική κατάρα" από το παρελθόν εν μέσω του μικροαστικού δηθενισμού που το περιβάλλει...

Αναπόφευκτα η είδηση της βίαιης δολοφονίας της Ελένης Τοπαλούδη στη Ρόδο από δυο ντόπιους    άνδρες ξυπνάει θυμό και οργή για την πατριαρχία και τους εκπροσώπους της. Αν είσαι   γυναίκα όμως, όπως   εγώ που γράφω αυτό το κείμενο,   το πιθανότερο είναι ότι ξυπνά   εξίσου μνήμες και βιώματα από μια κουλτούρα που συχνά στην καθημερινότητα έχεις νιώσει να σε καταπιέζει   και να παρεμβαίνει, εντέλει, σε κάθε   προσωπική ή δημόσια στιγμή της ζωή σου, από τους τυπικούς θεσμικούς φορείς εξουσίας που ορίζουν την σεξουαλικότητα στα   επίσημα έγγραφα μέχρι τους άτυπους εκπροσώπους   της, τους γονείς και το κοινωνικό περιβάλλον που φροντίζουν να γίνεις πιστό τέκνο της πατριαρχικής αγωγής. Διαφορετικά   πρότυπα και στερεότυπα   επιφυλάσσει η πατριαρχία για το κάθε φύλο αλλά αυστηρά δομημένα και για τα δύο, πηγάζουν από τον ίδιο πυρήνα   διαμορφώνοντας την προσωπικότητα και, εν γένει, το άτομο χωρίς να γνωρίζεις ποιος ή ποια και πως θα ήσουν αν είχες μεγαλώσει χωρίς αυτά. Γι' αυτό, κάθε ά

Δημοσίευμα της 5 Οκτωβρίου 1946. Στον αστερισμό του εμφυλίου πολέμου... Δημοσίευμα της 4 Οκτωβρίου 1947... Ένα χρόνο μετά, κάποιοι αναρτούν φωτεινή επιγραφή με τα γράμματα του ΕΑΜ στην κορυφή του όρους Αιγάλεω...

Το εργοστάσιο του Μουζάκη, οι "κλωστές πεταλούδας", δεν υπάρχει. Ισοπεδώθηκε από την σχεδιαζόμενη επέκταση του River West. Το οικόπεδο αγοράστηκε, όπως πριν από λίγους μήνες και το οικόπεδο της βιομηχανίας καφέ "Bravo" (της οποία το κτίριο ισοπεδώθηκε κι αυτό), με σκοπό να χτιστεί προέκταση του εμπορικού κέντρου. Εκτός από την Αθηναϊκή Ζυθοποιία δεν υπάρχει πλέον ουσιαστικός αντιπρόσωπος του δευτερογενή τομέα στα νότια του Αιγάλεω, σφραγίζοντας και στην περιοχή αυτό που ονομάζεται μεταπρατισμός...

Στις 6 Δεκέμβρη τα σχολεία 1ο και 2ο ΕΠΑΛ προχώρησαν σε κατάληψη για τα 10 χρόνια μετά τη δολοφονία του Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου.Την επόμενη μέρα, η διεύθυνση του σχολείου απέβαλλε εκδικητικά όσους/ες ξεκίνησαν την κατάληψη. Οι μαθητές απάντησαν με νέα κατάληψη ζητώντας να μην ισχύσουν οι αποβολές. Ναι, πρόκειται για την ίδια διεύθυνση που πριν δέκα περίπου ημέρες υποστήριξε "διακριτικά" την εθνικιστική κατάληψη, η οποία και δεν θα μπορούσε να έχει γίνει χωρίς την "αρωγή" φασιστών εκτός σχολείου. 

Μια δηκτική ημερίδα θα φιλοξενηθεί στις 8 Δεκέμβρη στο δημαρχείο Αιγάλεω. Από τις 10 το πρωί έως τις 3 το μεσημέρι θα εμφανιστούν κατά σειρά "προτεραιότητας" από τον δήμαρχο και την αρμόδια της περιφέρειας αττικής για τον τουρισμό μέχρι αρχιτέκτονες, αρχαιολόγοι, φιλόλογοι, μηχανικοί και εκπρόσωποι Κοιν.Σεπ. Το θέμα είναι "η βιώσιμη ανάπτυξη στην Δυτική Αθήνα". Αν εξαιρέσουμε την Δυτική Αθήνα που είναι κάτι σαφές όλα τα άλλα είναι ορισμοί της αμφιλογίας. Τί είναι "ανάπτυξη", ποιούς αφορά και ενδιαφέρει και σε ποιούς απευθύνεται;  Τί είναι "βιώσιμη" και τί "μη βιώσιμη"; Από τα θέματα των εισηγήσεων είναι φανερό ότι οι αναφορές στην αξιοποίηση του "πολιτισμικού τοπίου" και στην υποβολή και ανάπτυξη του "φυσικού περιβάλλοντος" χρησιμοποιούν αυτούς τους "ευγενείς όρους" για να μεγεθύνουν την αμφιλογία των επιδιώξεών τους και να "καλλωπίσουν", εντέλει, την σαφέστατη καπιταλιστική "αξιοποίηση&qu

Χθες το απόγευμα κρεμάστηκαν πανό στο Αιγάλεω για τη δολοφονία του Petrit από έλληνα φασίστα στην Κέρκυρα. Ο θάνατος του Petrit δεν θα περάσει στα ψιλά. Φασίστες θα σας τσακίσουμε. Petrit Zifle u vra nga një nacionalist grekNuk harrojmë Nuk heshtim πηγή

Κάποιες ώρες πριν την έναρξη της ημερίδας του δήμου μαζί με το “ίδρυμα νιάρχος” και τους “φίλους της φύσης”, πραγματοποιήσαμε παρέμβαση στο χώρο όπου θα διεξαχθεί το εναλλακτικό μάζεμα για την βιώσιμη ανάπτυξη στην Δυτική Αττική, γράφοντας συνθήματα και πετώντας τρικάκια. Έξω οι φασίστες, οι σεκιουριτάδες, οι μπάτσοι και οι Νιάρχοι από τους δημόσιους χώρους και τα πάρκα. Αν δεν αντισταθούμε σε όλες τις γειτονιές, οι πόλεις μας θα γίνουν εναλλακτικές φυλακές. πηγή

[Πανό στην Ιερά Οδό & Θηβών στο Αιγάλεω . Ανέβηκε στις 18:00 από συντρόφια. ]

Με αφορμή τις εθνικιστικές καταλήψεις σε σχολεία της περιοχής, μαζευτήκαμε αυθόρμητα 60 αντιφασίστ(ρι)ες ως απάντηση ενάντια στην εξάπλωση των εθνικών ιδεών. Υπενθυμίζοντας στους φασίστες που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τους μαθητές για το καλό της πατρίδας, πως η θέση τους είναι στην πηγάδα. Έτσι, πραγματοποιήθηκε πορεία στα στενά του Αιγάλεω. Περάσαμε από σχολεία, σβήσαμε εθνικιστικά σύμβολα, πετάξαμε τρικάκια και φωνάξαμε/γράψαμε αντι-εθνικιστικά/αντι-φασιστικά συνθήματα. Η πορεία έληξε με επιτυχία, γεμίζοντας την γειτονιά με αντεθνικές ιδέες. Στο τέλος, μία ομάδα περίπου 20 αντιφασιστ(ρι)ών επισκεφθήκαμε το 1ο και 2ο ΕΠΑΛ Αιγάλεω και τη γύρω περιοχή όπου έγινε εικαστική παρέμβαση στους τοίχους των σχολείων. Στα συγκεκριμένα σχολεία, έφτασε στα αφτιά μας, ότι εθνικιστές-πατριώτες προσπαθούν να διασπείρουν τον λόγο μίσους τους. Δεν ξεχνάμε τη σφαγή του Αιγάλεω από ναζί του Χίτλερ το 1944 όταν δεκάδες άοπλοι δολοφονήθηκαν. Δεν θα επιτρέψουμε να μεγαλώσουν τα παιδιά μας με μί

Το Σάββατο 8/12 η Πανελλήνια Ένωση Ασσυρίων διοργανώνει στο "Γ. Ρίτσος" εκδήλωση με κεντρικό θέμα την διεκδίκησης πατρίδας μέσω της αναγνώρισης της γενοκτονίας των Ασσυρίων. Πρόκειται μια άγνωστη ιστορία που διαδραματίστηκε το 1922, οπότε και οι χριστιανοί Ασσύριοι εκδιώχτηκαν ολοκληρωτικά πλέον από τα μέρη τους, από   περιοχές του σημερινού Ιράκ και της ανατολικής Τουρκίας. Οι πρόσφυγες Ασσύριοι βρήκαν καταφύγιο τότε στην περιοχή του Αγ. Σπυρίδωνα και αυτός είναι ο λόγος που από τότε μέχρι και τις μέρες μας η περιοχή αυτή αποτελεί θύλακα υποδοχής ιρακινών και κούρδων χριστιανών.  Είναι αξιοσημείωτο ότι ένα χρόνο πριν από την δημιουργία της διαβόητης "πρωτοβουλίας κατοίκων Αγίου Παντελεήμονα" είχε επιχειρηθεί η συγκρότηση μιας παρόμοιας ρατσιστικής επιτροπής στον Άγιο Σπυρίδωνα (Οκτώβρης 2007) που στόχευε στην απομάκρυνση των ιρακινών και κούρδων προσφύγων από την περιοχή. Τότε μια πορεία αναρχικών από τις δυτικές γειτονιές που κατέληξε στον Άγιο Σπυρίδωνα είχ

Στον συνοικισμό Αγίας Βαρβάρας Αιγάλεω των Αθηνών υπάρχει Ιερός Ναός αφιερωμένος στο όνομα της Αγίας. Στο σημείο του ναού όπου στεγάζεται το Άγιο Βήμα βρίσκεται ένα παλαιό μικρό Εκκλησάκι. Το εκκλησάκι αυτό, προ ετών, κατά το μεγαλύτερο μέρος δεν φαινόταν καθόλου. Ήταν χωμένο στη γη. Το χρησιμοποιούσαν δε οι τσοπάνοι σαν μαντρί και στάνη για τα ζώα τους. Γύρω στα 1900 κάποιος τσοπάνος, που είχε σαν στάβλο το εκκλησάκι εκείνο, είδε στον ύπνο του μια ωραία νέα, οποία του είπε, ότι ο τόπος που μάντρωνε τα ζώα του είναι δικός της. Του είπε ακόμα, ότι πρέπει να σταματήσει και αυτός και οποιοσδήποτε άλλος να ασεβούν στον τόπο αυτό.Ο τσοπάνος ξύπνησε, αλλά δεν έδωσε μεγάλη προσοχή στο όνειρο. Συνέβηκε όμως το έξης αξιοπερίεργο. Κάθε μέρα ψοφούσε και ένα από τα πρόβατα του βοσκού εκείνου. Και δεν μπορούσε να καταλάβει τι έφταιγε γι’ αυτό. Τότε, του παρουσιάζεται η ωραία Παρθένος στον ύπνο του για δεύτερη φορά και του λέγει: – «Αύριο μόλις δεις δυο άτομα, που θα έρθουν εδώ μαζί, να τα καλέσει

Αντί να τη μεταφέρουν από το ιατρείο της Πέτρου Ράλλη, επειγόντως, σε κάποιο νοσοκομείο την πέταξαν στο δρόμο σα σκουπίδι Πήραμε μια είδηση, που τσακίζει κόκκαλα. Χθες το βράδυ, η Διεύθυνση των Κρατητηρίων της Πέτρου Ράλλη, «απελευθέρωσε», ξαφνικά, πετώντας, κυριολεκτικά, στο δρόμο, χωρίς ρούχα για την παγωνιά, χωρίς ένα μπουφάν, χωρίς τίποτα, μια μεγάλη γυναίκα,75 έως 80 ετών, μάλλον από τη Βουλγαρία. Την είχαν συλλάβει δυο τρεις μέρες πριν. Το όνομά της DIMOVA GANKA και μιλάει Ελληνικά. Το δέρμα της αιμορραγούσε διαρκώς. Αντί να την εξετάσουν και να τη μεταφέρουν από το ιατρείο της Πέτρου Ράλλη, επειγόντως, σε κάποιο νοσοκομείο, που εφημέρευε, πιο δόκιμο κρίθηκε να πεταχτεί στο δρόμο σα σκουπίδι. Οι συγκρατούμενες συγκλονισμένες από την κτηνώδη συμπεριφορά της αστυνομίας, όταν έμαθαν τι έγινε, μας ειδοποίησαν, για να κάνουμε γνωστή αυτή την αποτρόπαια πράξη, μήπως κάποια/ος/ο επέμβει, και σώσει τη συγκρατούμενή τους. Επισκέπτης, τους είχε, ήδη, πει, ότι είδε μια γυναίκα με τα χαρακτ

Πανοραμική φωτογραφία του Άρη όπως τραβήχτηκε πριν λίγες μέρες...

Κυριακή βράδυ. Το νεύρο της πόλης βρίσκεται εκεί που συγκεντρώνεται το μεγαλύτερο πλήθος της. Με τα εμπορικά μαγαζιά του κέντρου κλειστά, εκείνα που συγκεντρώνουν το καταναλωτικό ενδιαφέρον είναι τα μαγαζιά διασκέδασης και εστίασης... Στο βαθμό που τα μεταφορικά μέσα έχουν προδιαγράψει την πρόσβαση σε αυτό που λέγεται "κέντρο" (με την έννοια του κέντρου εκεί που ορίζεται το πεδίο της "αγοράς" και την έννοια της περιφέρειας στις πολεοδομικές ζώνες κατοικίας) κι αυτό έχει σχέση με την προλεταριακή/ταξική οριοθέτηση της πόλης, η καταναλωτική ζώνη διασκέδασης, όσον αφορά το Αιγάλεω, διαγράφει μια μικρή κύκλωση του εμπορικού δρόμου, που στο προκείμενο είναι η Ιερά οδός από την Θηβών έως την πλατεία του σταθμού μετρό. Μόνιμη εξαίρεση αποτελεί το "θεματικό πάρκο" της Αγίας Λαύρας δίπλα στη διασταύρωση Θηβών και Ιεράς Οδού. Δεν θα εξαντληθεί εδώ η αναφορά στο συγκεκριμένο αυτό φαινόμενο καθώς αποτελεί  μια ιδιοτυπία που χρήζει ιδαίτερης ανάλυσης. Πρόκειται π