Ο Νιάρχος, οι "φίλοι της φύσης" και άλλα ευτράπελα της ιστορίας στο Αιγάλεω
Μια δηκτική ημερίδα θα φιλοξενηθεί στις 8 Δεκέμβρη στο δημαρχείο Αιγάλεω. Από τις 10 το πρωί έως τις 3 το μεσημέρι θα εμφανιστούν κατά σειρά "προτεραιότητας" από τον δήμαρχο και την αρμόδια της περιφέρειας αττικής για τον τουρισμό μέχρι αρχιτέκτονες, αρχαιολόγοι, φιλόλογοι, μηχανικοί και εκπρόσωποι Κοιν.Σεπ. Το θέμα είναι "η βιώσιμη ανάπτυξη στην Δυτική Αθήνα".
Αν εξαιρέσουμε την Δυτική Αθήνα που είναι κάτι σαφές όλα τα άλλα είναι ορισμοί της αμφιλογίας. Τί είναι "ανάπτυξη", ποιούς αφορά και ενδιαφέρει και σε ποιούς απευθύνεται; Τί είναι "βιώσιμη" και τί "μη βιώσιμη"; Από τα θέματα των εισηγήσεων είναι φανερό ότι οι αναφορές στην αξιοποίηση του "πολιτισμικού τοπίου" και στην υποβολή και ανάπτυξη του "φυσικού περιβάλλοντος" χρησιμοποιούν αυτούς τους "ευγενείς όρους" για να μεγεθύνουν την αμφιλογία των επιδιώξεών τους και να "καλλωπίσουν", εντέλει, την σαφέστατη καπιταλιστική "αξιοποίηση", δηλαδή την λεηλασία ανθρώπων και φυσικού περιβάλλοντος του πεδίου αναφοράς τους.
Τα παραδείγματα είναι πολλά (εκεί ακριβώς που αναφέρονται στην ημερίδα: Τρίτση, Μπαρουτάδικο, Βοτανικός Κήπος Διομήδους, Πάρκο Περιστερίου), από διαρκείς αναφορές σε "ήπιας όχλησης" (αναφορά στην διακριτικότητα για να εκμαιευθεί κοινωνική συναίνεση) μαγαζιά μέσα στα αστικά άλση (δεν είναι τυχαία η παρουσία της υπεύθυνης για τον τουρισμό -βλέπε αρμόδιος για το θέμα τομέας- της περιφέρειας αττικής), παντελής επιτηδευμένη εγκατάλειψη των πάρκων εδώ και χρόνια για να αναδειχτεί η αναγκαιότητα ιδιωτικοποίησής τους, προσέγγιση των "πολιτισμικών τοπίων" με όρους ανάδειξης (ως αναγκαίας προσχηματικής) και εκχρηματισμένης κοινωνικοποίησης (ως εκ των ων ουκ άνευ της "βιωσιμότητάς" τους), αποστείρωση των δημόσιων χώρων με περιφράξεις και ιδιωτικές εταιρίες φύλαξης εν ονόματι της ασφάλειας.
Τι είναι αυτό όμως που διαλύει ουσιαστικά τις αμφιλογίες των "φίλων της φύσης", των δημαρχαίων και των παρατρεχάμενών τους γύρω από τις "βιώσιμες αναπτύξεις" και γύρω από την συγκεκριμένη ημερίδα;
Μα, αυτό που βρίσκεται πάντα στα ψιλά γράμματα: ότι όλα αυτά γίνονται με την χορηγία του Ιδρύματος Νιάρχου. Οι ημερίδες, οι καφέδες και τα "ελαφρά γεύματα" των διαλειμμάτων είναι τα απαραίτητα κέρματα που πρέπει να πέσουν στα think tank της (γραφειο)κρατικής μηχανής για να αυξηθεί το κύρος και η ματαιοδοξία τους αλλά και για να νομιμοποιηθεί κοινωνικά και θεσμικά η επέλαση των μεγαμηχανών της ανάπτυξης. Την ανάπτυξης, όχι όπως θα την πλασάρουν θολωμένη γεμάτη αμφιλογίες και αφαιρετικές γενικεύσεις από τον άμβωνα της "ημερίδας", αλλά όπως σαφέστατα την αντιλαμβάνεται ο Νιάρχος ήδη από τον προηγούμενο αιώνα...
Αν εξαιρέσουμε την Δυτική Αθήνα που είναι κάτι σαφές όλα τα άλλα είναι ορισμοί της αμφιλογίας. Τί είναι "ανάπτυξη", ποιούς αφορά και ενδιαφέρει και σε ποιούς απευθύνεται; Τί είναι "βιώσιμη" και τί "μη βιώσιμη"; Από τα θέματα των εισηγήσεων είναι φανερό ότι οι αναφορές στην αξιοποίηση του "πολιτισμικού τοπίου" και στην υποβολή και ανάπτυξη του "φυσικού περιβάλλοντος" χρησιμοποιούν αυτούς τους "ευγενείς όρους" για να μεγεθύνουν την αμφιλογία των επιδιώξεών τους και να "καλλωπίσουν", εντέλει, την σαφέστατη καπιταλιστική "αξιοποίηση", δηλαδή την λεηλασία ανθρώπων και φυσικού περιβάλλοντος του πεδίου αναφοράς τους.
Τα παραδείγματα είναι πολλά (εκεί ακριβώς που αναφέρονται στην ημερίδα: Τρίτση, Μπαρουτάδικο, Βοτανικός Κήπος Διομήδους, Πάρκο Περιστερίου), από διαρκείς αναφορές σε "ήπιας όχλησης" (αναφορά στην διακριτικότητα για να εκμαιευθεί κοινωνική συναίνεση) μαγαζιά μέσα στα αστικά άλση (δεν είναι τυχαία η παρουσία της υπεύθυνης για τον τουρισμό -βλέπε αρμόδιος για το θέμα τομέας- της περιφέρειας αττικής), παντελής επιτηδευμένη εγκατάλειψη των πάρκων εδώ και χρόνια για να αναδειχτεί η αναγκαιότητα ιδιωτικοποίησής τους, προσέγγιση των "πολιτισμικών τοπίων" με όρους ανάδειξης (ως αναγκαίας προσχηματικής) και εκχρηματισμένης κοινωνικοποίησης (ως εκ των ων ουκ άνευ της "βιωσιμότητάς" τους), αποστείρωση των δημόσιων χώρων με περιφράξεις και ιδιωτικές εταιρίες φύλαξης εν ονόματι της ασφάλειας.
Τι είναι αυτό όμως που διαλύει ουσιαστικά τις αμφιλογίες των "φίλων της φύσης", των δημαρχαίων και των παρατρεχάμενών τους γύρω από τις "βιώσιμες αναπτύξεις" και γύρω από την συγκεκριμένη ημερίδα;
Μα, αυτό που βρίσκεται πάντα στα ψιλά γράμματα: ότι όλα αυτά γίνονται με την χορηγία του Ιδρύματος Νιάρχου. Οι ημερίδες, οι καφέδες και τα "ελαφρά γεύματα" των διαλειμμάτων είναι τα απαραίτητα κέρματα που πρέπει να πέσουν στα think tank της (γραφειο)κρατικής μηχανής για να αυξηθεί το κύρος και η ματαιοδοξία τους αλλά και για να νομιμοποιηθεί κοινωνικά και θεσμικά η επέλαση των μεγαμηχανών της ανάπτυξης. Την ανάπτυξης, όχι όπως θα την πλασάρουν θολωμένη γεμάτη αμφιλογίες και αφαιρετικές γενικεύσεις από τον άμβωνα της "ημερίδας", αλλά όπως σαφέστατα την αντιλαμβάνεται ο Νιάρχος ήδη από τον προηγούμενο αιώνα...
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου