Επίσκεψη στα υπόγεια του Μπαρουτάδικου στο Αιγάλεω

Ελάχιστα είναι τα ίχνη του παλαιού εργοστασίου που σώζονται πια στο σημερινό άλσος Αιγάλεω. Μόνο μνημείο της παλιάς εποχής απομένει το φουγάρο (υψικάμινος) που αποτελεί διατηρητέο κτίσμα, για να θυμίζει στους νεότερους την παρουσία του Πυριτιδοποιείου.

Επίσης, -αν δεν κάνω λάθος- σε άλλο σημείο του άλσους, πρέπει να στέκει και κάποιος τσιμεντένιος υδατόπυργος.
Επίσης, δίπλα στην καμινάδα -όπως είδαμε και στις φωτογραφίες παραπάνω- υπάρχει ένας μικρός περιφραγμένος χώρος, όπου καταλήγει μια από τις υπόγειες στοές των χώρων που έχουν διασωθεί.

Διάσπαρτα μέσα στο άλσος βρίσκονται βέβαια και άλλα ίχνη, κυρίως χαλάσματα που ξέμειναν από τις ισοπεδωτικές εργασίες του 1974. Μία ακόμη πρόσβαση προς υπόγειους χώρους, είχε εντοπιστεί και σε ένα άλλο σημείο του άλσους, αλλά ήταν το άνοιγμα μιας καταπακτής, μπαζωμένο μέχρι την επιφάνεια.

Η περιήγησή μας στα ανοικτά (μέχρι τότε) υπόγεια πραγματοποιήθηκε στα τέλη του 2011, ακολουθώντας μια πρώτη επαφή που είχε γίνει το 2009. Η είσοδος δεν ήταν μέσα από την περίφραξη, αλλά από ένα άνοιγμα στο έδαφος λίγο παραδίπλα.





Έπειτα, και η πρόσβαση αυτή σφραγίστηκε εντελώς με χώμα, όπως είχε και παλαιότερα γίνει, προφανώς για την προφύλαξη των παιδιών που παίζουν στο πάρκο, και για αποφυγή της κατάληψης των υπόγειων χώρων από αστέγους.

Μπαίνοντας, οδηγηθήκαμε από δύο χαμηλούς διαδρόμους - περάσματα, σε μικρής έκτασης υπόγειους θαλάμους, αριστερά και δεξιά της οπής εισόδου.





Προς την κατεύθυνση της παραπάνω φωτογραφίας θα κινηθούμε αργότερα. Αρχικά κατεβαίνοντας, στρίβουμε αριστερά...














Η στοά που βλέπουμε εδώ, κατέληγε στη σιδεριά που είχαμε βρει απ' έξω, από το εσωτερικό του περιφραγμένου χώρου.





















Μόλις είδαμε το εσωτερικό των υπογείων που βρίσκονταν αριστερά της εισόδου. Από το πέρασμα της τελευταίας φωτογραφίας, περνάμε ξανά στο διάδρομο της εισόδου, και οδηγούμαστε τώρα στο μικρότερο χώρο που υπάρχει δεξιά.










Ακριβώς από πάνω μας υπήρχαν κατεστραμμένα ανοίγματα που κάποτε επικοινωνούσαν με την επιφάνεια...








Εκτός από σκουπίδια, συναντήσαμε και άλλες κλεισμένες προσβάσεις, που κάποτε θα οδηγούσαν σε περισσότερα υπόγεια δωμάτια και σήραγγες. 

Υπήρχε επίσης και μία παλιά σκουριασμένη καταπακτή, που δε διακρίνεται καθόλου από την επιφάνεια.





Από το συγκεκριμένο χώρο δυστυχώς, στάθηκε αδύνατον να εντοπίσουμε ανοικτή πρόσβαση προς οποιαδήποτε άλλη συνέχεια των υπογείων. Οι στοές διαφυγής (αν τελικά υπάρχουν) και η είσοδος των καταφυγίων, πρέπει να αναζητηθούν οπωσδήποτε σε διαφορετική θέση.

Π. Δευτεραίος, Αστική σπηλαιολογία (urban speleology)