Η "εγκιβωτισμένη έκρηξη" στο Μπαρουτάδικο

Το έργο χαρακτηρίστηκε βανδαλισμένο και καθαρίστηκε πρόσφατα από τον δήμο. Πρίν λοιπόν και μετά τον καθαρισμό... περιμένοντας να γίνει κατανοητός ο ουσιαστικός βανδαλισμός που δεν είναι άλλος από τον εγκιβωτισμό της ταξικής μνήμης τον οποίο πρεσβεύει το έργο αυτό καθεαυτό.

Στο πλαίσιο του συμπόσιου γλυπτικής το 2001 ο Κ. Δικέφαλος συνεισέφερε το δικό του γλυπτό με τίτλο: η εγκιβωτισμένη έκρηξη. Ο ίδιος γράφει βέβαια στο σάιτ του, απαντώντας σε σχόλιο αναγνώστη:  "...Δεν γνωρίζω καθόλου αυτές τις περιοχές. Βέβαια αυτό είναι και η ομορφιά του «παιχνιδιού».πχ για το δικό σας έργο ( Αιγάλεω ) χρειάστηκε να πάω δυο φορές παρ’όλο ότι είχα την πληροφορία της θέσης του." 

Είναι φυσικό(;) να μιλάμε για παιχνίδι στο πλαίσιο μιας τέχνης που αντιμετωπίζει τις κοινωνικές σχέσεις ως υπαρξιακό στοίχημα κι όχι στο πλαίσιο των δυναμικών τους αντιθέσεων. Έτσι, η "εγκιβωτισμένη έκρηξη" αποτελεί το δημιουργικό επιστέγασμα ενός παιχνιδιού του καλλιτέχνη με το γεγονός των εκρήξεων στις υπόγειες στοές του θανάτου δεκάδων ίσως και εκατοντάδων εργατών και εργατριών του Μπαρουτάδικου. Οι εκρήξεις αυτές όχι μόνο δεν ήταν εγκιβωτισμένες αλλά ήταν εξαιρετικά φυγόκεντρες και ως εκ τούτου και εξαιρετικά θανάσιμες. Ο σημειολογικός εγκιβωτισμός του γεγονότος μέσω του γλυπτού δεν μπορεί παρά να συνάδει με μια κουλτούρα απέκδυσης των δυναμικών του παρελθόντος από "ανεπιθύμητες" μνήμες και ένταξής του σε ένα πεδίο παιγνιώδους δημιουργικής ελαφρότητας. Όχι βέβαια συνειδητά από τον καλλιτέχνη αλλά σίγουρα εξαιτίας της ασυνειδητότητας πιό επικίνδυνα για τη συλλογική ταξική και κοινωνική μνήμη.